தலையணை வாசம்

தலையணைக்கும் நமக்கும் எப்போதும் ஒரு நெருக்கமான உறவு இருந்துட்டே இருக்கும்.

எப்படின்னு கேக்கிறீங்களா?

அம்மா மடியில் படுத்திருப்பதைப் போல அமைதியை கொடுக்கும்.

மனைவியின் தலை துவட்டல் போல அன்பு காட்டும்.

நண்பனின் தோளில் சாய்ந்து அழுவது போல் ஆறுதல் அளிக்கும்.

சில சமயம் வெளியூரில் தங்கும் போது வேறு தலகாணி வைத்து படுத்தா, தூக்கம் வராது.

சின்ன வயசுல அடிக்கடி தலகாணிக்காக என் தம்பிகளோட பெரிய சண்டையே நடக்கும். புது உறைக்காக நல்ல தலாணி உறையை வேணுமின்னே கிழிச்சதும் உண்டு.

முன்னாடியெல்லாம், தலகாணி உறைன்னு தனியா வித்தாங்களானு தெரியலை. ஆனா, எங்க வீட்டில் தலையணை உறை விலைக்கு வாங்குறதுன்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. அப்பா, அம்மாவின் உடுப்புகள், உறைகளாக உருவெடுக்கும். இப்ப பெரும்பாலும் 25 கிலோ அரிசி பைகள் தலகாணி உறைகளா மாறிடுது. ஒரு சில வீடுகளில் மட்டும் தையல் தெரிஞ்ச பொண்ணுக பூவேலைப்பாடெல்லாம் போட்டு உறை தைப்பாங்க.

பிரச்னை என்னன்னா, வீட்ல இருந்தது அஞ்சு பேரு, தலகாணி மூணு தான் இருக்கும். நானும், என் தம்பியும், இடிச்சு, புடிச்சு ஒரே தலகாணியில பாகம் பிரிச்சு தான் தூங்குவோம். சில சமயம் எனக்கு முன்னாடியே தூங்கிட்டான்னா, அத நான் உருவி முழுத்தலகாணியில படுத்துக்குவேன்.

யாராவது ஊருக்கு போயிட்டாங்கன்னா மட்டும், அன்னைக்கு ‘ஜம்’ன்னு காலுக்கு ஒரு தலகாணி கிடைக்கும். ஆனா, காலுக்கு போட்டிருந்த தலகாணி அழுக்காயிருச்சுன்னா, மறுநா காலைல நல்லா அடி விழும்.

கல்யாணமானதும் தங்கமணி, அவங்க அம்மா வீட்ல இருந்து மெது மெதுனு தலகாணி கொண்டு வந்தாங்க. சும்மா சொல்லக்கூடாது, தலைய வச்சவுடனே, தலகாணிக்குள்ள தலை ‘பொசுக்’னு உள்ளே போயிரும். நாளாக, நாளாக என்னாச்சு, நல்லா மெலிஞ்சு, தலைய வச்சோம்னா தரைக்கு போயிருச்சு. சரி, என்ன பண்ணலாம்னு யோசிச்சு, புதுசு வாங்கலாம்னு முடிவாயிருச்சு.

ரொம்ப நாளா, சாலையோரத்துல வச்சு வித்துட்டிருந்த ‘புசு’ ‘புசு’ தலகாணி மேல ஒரு கண்ணு. விக்கிறவர், இத வச்சு படுத்தா, தலை வலி வராது, அழுக்காயிருச்சுன்னா, தலகாணிய நல்லா தண்ணியில முக்கி, துவைச்சு காயப்போடலாம்னு வேற ஆசை காட்டிட்டிருந்தார். நாலஞ்சு தடவ கையில வாங்கி பாத்துட்டு திருப்பி கொடுத்ததோட சரி. அத மாதிரியே வாங்கணுமினு, 300 ரூவா கொடுத்து வாங்கியாச்சு.

பழய தலகாணிய என்ன பண்றதுனு யோசிச்சு தங்கமணி, தலகாணிக்கு பதவி இறக்கம் கொடுத்து, ‘கால் தலகாணி’ ஆக்கீட்டாங்க. உன்னால தான் என் காலுக்கு தலகாணி கிடைச்சிருக்கு, இது வரைக்கும் இல்லைனு தங்கமணிட்ட சொன்னப்ப ரொம்ப நெகிழ்ந்துட்டாங்க. இது சின்ன விசயம்தான், எனக்கென்னவோ ஒரு முக்கியமான விசயமா தெரியுது அப்படினு சொன்னேன்.

தலகாணில முகம் புதைச்சு யாருக்கும் தெரியாம நெறய தடவ அழுதிருக்கேன். தலகாணியில படுத்து, என்னென்னத்தயோ நெனச்சு நெறய சிரிச்சிருக்கேன். எத்தனை கனாக் கண்டிருப்பேன். தலையணைக்கும் வாசமுண்டு.

கைத் தையல்காரர வச்சு தச்சு, கிடைச்ச கழிவு பஞ்ச அமுக்கி, பழய துணி உறை போட்ட தலகாணியில சின்ன வயசுல படுத்த சுகமோ, தூக்கமோ, இப்ப அதிக பணம் கொடுத்து வாங்கும் எந்த தலகாணியில படுத்தாலும், வர்றதில்ல.

என்ன உண்மை தானே?