முதல் செங்கல் எடுக்கிறேன்!

தமிழ் வலைப்பதிவுகளின் நெடுநாள் வாசகன் என்ற முறையில் ஒரு வேண்டுகோள்!

நல்ல நல்ல வலைப்பதிவுகளைப் படித்து, ஈர்க்கப்பட்டு ஒரு வலைப்பக்கத்தை உருவாக்கியிருக்கிறேன்.

வலைப்பதிவுகளின் இன்றைய நிலை மிகவும் கவலைக்கிடமான நிலைக்கு சென்று கொண்டிருக்கிறதோ என்பது என் எண்ணம்.

இவன் யார் நம்மைச் சொல்வதற்கு என நினைக்க வேண்டாம். நினைத்தாலும் மகிழ்ச்சி. நினைக்காமல் இருந்தால் சந்தோசம்.

சமீபத்திய புதிய வலைப்பதிவுகள் ஏதோ ஒரு கட்சி, மதம் சார்ந்ததாக நிறைய வந்து கொண்டிருக்கின்றன. ஒரு சில பின்னூட்டங்கள் (வலைப்பதிவர்கள் பெயரிலோ, பெயர் மறைக்கப்பட்டோ) ஒருவரைப் பற்றி தனிப்பட்ட முறையில் கிண்டல் செய்தோ, கேவலமாக விமர்சனம் செய்தோ வருகிறது.

ஒருவருடைய எண்ணமோ, எழுத்தோ, செயலோ அடுத்தவர் மனம் புண்படும்படியாக இருக்கக்கூடாது.

சில மாதங்கள் முன் வரை வலைப்பதிவுகள் ஒரு சுகமான ராகமாக இசைத்துக் கொண்டிருந்தது.

ஆனால் இப்போதோ ஒரு தேநீர் கடையில் நடக்கும் ஒரு அரசியல் சண்டை போன்று, அல்லது எதிர்க்கட்சிக்கு பிடிக்காத ஒரு தீர்மானத்தை ஆளுங்கட்சி கொண்டு வரும் நாளைய சட்டசபை போல் ஒரே கூச்சலும் குழப்பமுமாக இருக்கிறது.

அதுபோல் ஒரு விஷயமும் இல்லாத பதிவுகள் (நம் வழக்கில் சொல்ல வேண்டுமென்றால் “மொக்கைப் பதிவுகள்“) நிறைய வருகிறது. அதே சமயம் நானும் சிறந்த பதிவுகள் போடும் அளவுக்கு அறிவாளியும், திறமையானவனும் அல்ல!

ஒரு சில ஒலிப்பதிவுகளும் வந்து கொண்டிருக்கிறது. ஒரு சில நன்றாகவும் உள்ளது. நாம் தான் தினமும் எஃப் எம்மிலும், தொலைக்காட்சியிலும், அலுவலகங்களிலும் பேசிக் கொண்டே தான் இருக்கிறோமே, வலைப்பதிவுகளைப் படித்தலுக்காக மட்டும் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்பதே என் அவா.

ஒரு முறை பேராசிரியர். பெரியார் தாசன் தலைமை தாங்கும் ஒரு கவிதைப் புத்தக வெளியீட்டு விழாவுக்கு சென்றிருந்தேன். அவருக்கு முன்னால் கூட்டத்தில் பேசிய கவிஞர்கள் எல்லாம் அங்கு மேடையில் இருந்த ஒவ்வொருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் மாற்றி மாற்றி அடுத்தவருடைய கவிதையை பாராட்டி பேசி முடித்தார்கள். அனைவரும் பேராசிரியருக்கு மிகவும் பழக்கமான, அவரை விடவும் மிகவும் வயதில் குறைந்தவர்களாகவே இருந்தனர்.

இறுதியாக பேரா.பெரியார் தாசன் பேசும் போது,

என்னடா! என்ன நினைச்சுக்கிட்டிருக்கீங்க! இவன் அவன் முதுகைச் சொறியுரான், அவன் இவன் முதுகைச் சொறியுரான், ஆகா, சுகமா இருக்கு, இன்னும் கொஞ்சம் சொறின்ற மாதிரி அவன் முதுகைக் காட்டுறான்.

நீங்க இது வரைக்கும் எழுதுன குப்பைக் கவிதை எல்லாம் இங்கு வந்திருக்கும் ் யாருக்காவது உபயோகமாக இருந்ததா? ஏதாவது சமூக மாற்றத்தைக் கொண்டு வந்ததா? புரட்சியைக் கொண்டு வந்ததா? அப்படி நீங்கள் சமூகத்திற்காக கவிதை எழுதும் போது தான் இத்தகைய பாராட்டுக்களை நீங்கள் ஏற்க வேண்டும் என தன் தலைமையுரையில் சொன்னார்.

அவர் சொன்னது போன்ற நிகழ்வுகள் நிறைய நடந்து கொண்டிருக்கிறது நம் வலைப்பதிவர்களிடத்தில்.

அதே நேரத்தில் வலைப்பதிவர்கள் சந்திப்பு, பட்டறை போன்றவைகள் நாம் நல்ல இலக்கு நோக்கி சென்று கொண்டிருக்கிறோம் என்ற நம்பிக்கை விதைகளைத் தூவிக் கொண்டிருக்கிறது.

இத்தகைய வீணான பதிவுகளுக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைத்து, நல்ல பதிவுகளுக்கு மட்டுமே பின்னூட்டமிட்டு ஆதரவு கொடுங்கள் என்று முதல் செங்கல் எடுத்து வைத்துள்ளேன்.

என் மனதுக்குப் பட்டது போல் பலருக்கும் தோன்றியிருக்கலாம்!

ஆனால் இது முழுக்க முழுக்க என்னுடைய தனிப்பட்ட கருத்து!

என்னுடைய கருத்துக்களை சிலர் ஆதரிக்கலாம், சிலர் மறுக்கலாம் தவறொன்றுமில்லை.

நான் உங்களை கண்டிக்கும் மனப்பாங்கில் சொல்லவில்லை. ஒரு நண்பனின் தோளில் கை போட்டு தோழமையுடன் பேசுவது போல் என் கருத்தை சொல்லியிருக்கின்றேன்.

இனி வலைப்பக்கங்களுக்குள் நுழையும் போது ஒரு தென்றல் வீசும் நந்தவனத்திற்குள் நுழைந்த உணர்வு மட்டுமே ஏற்படும் சூழ்நிலை உருவாகும் என்ற நம்பிக்கையில்.